22 Aralık 2011 Perşembe

geri sayım, ama neye?

manen, kapasitemin sınırlarını zorluyorsun. sen sen sen sen sen sen.. hepiniz.
bir yan yön bulup güzel, sende bile, tutunmak istiyorum artık, olmuyor.
ateş gibi komplolarla çevrelenmiş hissediyorum ve bu çemberden acısız çıkış imkansız görünüyor.
ya burda kalıp bunalıcam, ateş basacak mütemadiyen (ve her nedense, bu çember samimiyet ve dürüstlüğü temsil edenden farklı olarak gittikçe daralıyor) sıkılıcam, yeter diyicem kim bilir kaçıncı kez. ve sonunda isyan edicem sözel yüzel davranışsal. her türlü.

hayatımı alanlara bölmek, artık reflekssel olarak, ve her alanda beni zorlayan(lar)a rastlamak canıma yetmek üzere.

ne olacaksa olsun ne kopacaksa kopsun ne bitecek ve ne başlayacaksa.
bu gerilim beni herşeyden çok etkiliyor, beter ediyor.

iyi veya kötü, yaşayanacak neyse, nolur olsun bitsin artık.



gazete manşetlerinde birilerinin vereceği olası yorumları görür gibiyim şimdiden: "onu son zamanlarda çok yalnız bırakmıştık, keşke..."

Hiç yorum yok: