ben bugün vazgeç-iril-meye programla-n-dım

Bilim insanlarından bahsedeyim sana biraz..
Önce bir konu bulurlar, onlarda merak uyandıran birşeydir bu bahsi geçen konu. Sonra konunun geçmişini araştırır, deneyler yapar, sonuçları analiz eder, olmazsa koşulları değiştirir yeniden ve yeniden denerler. sabırlıdırlar, ayrıntıları kaçırmaz, herşeyi inceler, buldukları bağlantıları ilişkilendirmeye / çözmeye çalışır, sonuç elde etmeye uğraşırlar. bahsi geçen sonuç her zaman beklendiği gibi çıkmayabilir. kastettiğim şey şu: bazen deneyler sonuç vermez, yani birşey “olmaz” ama buna da bir bilgi olarak değer vererek, olmayanın hangi koşullarda olmadığını belirleyip “bunları yapınca sonuç alınmıyormuş” diyerek durumu raporlar, dosyayı kapatırlar. dosyayı kapatmadan önce herşeyi denediklerinden emin olmalıdırlar zira MERAK İYİDİR, ve bahsi geçen bilim insanları son derece meraklıdırlar biliyorsun, sen de söylemiştin bunu, dolayısıyla dosyayı kapatmadan önce kapasiteleri dahilindeki herşeyi denemiş olduklarından emin olabiliriz. dosyayı kapatınca merak ettikleri başka bir konu bulur ve çalışmalara yeniden başlarlar.. başka deneyler, başka olasılıklar vs.. bu böyle sürüp gider.

*Daima bazı yarım kalmış hikayeler vardır, bunlar yüzeye en yakın olanlardır ve öyle oldukları için bugün hala sürerler; ancak o hikaye ya da bölüm bittiğinde bir sonrakine başlayabiliriz. Bazı şeylerin gitmesine izin vermek işte bu nedenle çok önemlidir. Onları serbest bırakmak. Gevşek olanı kesmek. İnsanların hiç kimsenin işaretli kağıtlarla oynamadığını anlaması gerekiyor; bazen kazanırız ve bazen de kaybederiz. Hiçbir şeyi geri almayı bekleme, ne kadar zeki olduğunun keşfedilmesini bekleme ya da aşkının anlaşılmasını. Daireyi tamamla. Gururlu, yetersiz ya da kibirli olduğun için değil, sadece artık onun senin yaşamında yeri olmadığı için. Kapıyı kapat, plağı değiştir. evi temizle, tozdan kurtul. Geçmişte olduğun kişi olmayı bırak ve şu anda kimsen o ol.

*nerden olduğunu hatırlayamadığım bir alıntı, oh yeah shame on me!