5 Ocak 2011 Çarşamba

such great heights?

bazı şeyler için çabalamak anlamlı gelmiyor.
uğrunda dakikalarca saatlerce uğraşıp elde edildiğinde manalı olan bazı şeylerin varlığını inkar edemeyeceğim gibi, bir de üzerine birazcık bile uğraşmadan başıma geldiğinde gülümsetecek şeyler olmalı hayatta beni. var da.
gücümü paylaştıramıyorum, bir yanım/yönüm nispeten yetersiz.
ya mutlu ediciyim, ya da parlak bir öğrenci.
ya zayıfım ve güçlüyüm, ya da şişman ve çabuk pes edici.
ya gülümsüyor ve düşünüyorum ya da hüzünleniyor ve izliyorum sadece.
gibi.

Hiç yorum yok: