-merkür mü, her ne b.ksa- kendimi bir süredir (sen 2 hafta de bana "öyle geliyor ki" 200 yıl) çok neşeli hissedemiyorum. herşey yapay ve uzak ve soğuk ve sıkıcı.
kendimi kaptıramadığım gibi, kapılmaların da önünü kesiyorum.
içimde garip bir his, herşey patlayacak gibi, benden tarafa ya da benden dışarıya, ne farkeder demek isterdim, ama cevabı: oldukça.
ertelemek istiyorum, zamanı bir süreliğine yalnızca kendi adıma yavaşlatmak ve kaçmak bulunduğum noktadan. nereye? bundan bir süre önce izmire derdim, saniyesinde, şimdi, şimdi bir katiyet yok isteklerimde.
isteklerim yok.
hayalim yok.
tekrarlanan sıradanlık kanımı dondurmuş gibi, kaskatı kesmiş bütün hücrelerimi ve içimde süreyanan alevi bir çırpıda söndürmüş. buz gibiyim, taş gibi.
en sonuncusunu düşünüyorum da, bulamıyorum.
böylesi daha önce hiç olmamış gibi.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder