ey bilinç,

uykusuzluktan kıvrım kıvrım kıvrandığım bir pazartesi sabahı, aklıma 20 sene önce balkon zeminine döktüğüm kolonyayı ateşe verişim geliyor. neden..
acımasız rüyalarıma hakim olamıyorum. yazık değil mi..
sokakta alelade mekanlarda amaçsızca yürürken burnuma ilişen koku türlü nesneleri, yerleri, kişileri hatırlatıyor. ne gerek var..
sabah uyanır uyanmaz olmadıklıkta derece alası bir şarkı düşüyor kafama, iç sesim kısılana kadar söylüyorum. nasıl..

seni pislik piç.