dönüp bakma*lık bir kayıt, hepsi bu.

küçülüp yok olmak istiyorum.
kelimeler olmadan, bilmiyorum böylesi nasıl olacak ama, hiçbir kelam etmeden anlaşılabilirmişim gibi, sırf hareketlerimden, hareketlerime yüklediğim duygulardan medet umuyorum anlaşılmak adına. karşımdaki her kim olursa olsun, başarısızlıkla sonuçlanan sessiz bekleyişler, boş bulunan anlamlı bakışlar, sebebi anlaşılamayan ve belki de varlığı bile gözden kaçan sonsuz şefkat, kıyamama hallerim APTALCA ............................................
kaçmak istiyorum, madem yok olamıyorum. gidecek hiçbir yerim yok. gidebileceğim bir çift kol yok. saklanabileceğim bir oda. saklanacak zamanım dahi yok.
gözlerimi kapatıp bir an önce uykuya dalmaktan başka bir şey yapmak istemediğim zamanlardaki gibi nefessiz kaldım.
iyi niyeti, sevgiyi, iyi hiçbir şeyi asla ispatlayamıyorsun ama kötü birşey yaptığında bunu herkes kolayca görebiliyor.
belki bunların bir sırası yok ve varsa da herşey o sırayla gerçekleşmeyebiliyor herkes için.
beklemek yangın, beklemek katkat arttırıyor acıyı, geçen her saniye ateşin üzerine atılmış benzin gibi.
çembere alınmışım, uzandıkça büyüyor çapı, sanki hiç çıkamayacakmışım gibi.