11 Kasım 2009 Çarşamba

bir iki üç deyince.

Fevri davranışların insanı daralan çemberde elinde mızrağı, mızrağın ucunda ip, ipin ucu çemberde.
Daraldıkça saldıran fevri insan, saldırdıkça daralttığın alandasın, farkında mısın? Oyunculuk yeteneğinle paralel olmaması gerekir istediklerini elde etme yüzdenin. Bu haksızlık değil, bu bildiğin çaresizlik. Acıttığı da yalan.
Yüzünü sıkı sıkı kapatman gerek arkamı dönüp gidebilmem için, yoksa ya "dayanamıyorum", ya da "katlanamıyorum". Üzerinden anlar saatler günler geçmiş şeyleri şimdiye çıkarmak bildiğin altüst etmek bünyeyi, midemin bulantısı da bundan belki.
Geçer geçer diyorlar ya, hani zaman herşeyin ilacı, bunu yedekte tutup da sağa sola bakmadan, biraz daha duyarlı olamadan "ilerlemek" yalnızca kağıt üstünde varolan birşey benim gözümde.

Elemental analiz cihazı değilim ki standartlarımı çıkarıp birkaç işlem akabinde normale döndürebilin beni. Hem.. normal ne ki?

Hiç yorum yok: