19 Temmuz 2009 Pazar

harflerin ve sayıların gösterdiği yöne, koşar adım. bir "iki".

"kopya çekmeyi bırak."

sağdan, soldan -her yönden ve her açıdan - gözümü kamaştırışının bir bedeli var. en sevmediğim yoğunluğun ardına gizlendiğinde nasıl korkuyorsam geri dönmemesinden, geri gelip bende kalan ne var ne yoksa alıp gitmesinden, yeniden, varlığı da böyle başka bir versiyonla, aynı güçle "dokunuyor" bana.

zaman geçiyor, rakamları ve sayıları bu kadar anlamlı kılan sensin, benim, suç olmadığı gibi suçlanacak potansiyel de yok kimsede, bir bak kafanı kaldırıp çevrene, lütfen. hadi. şimdi.

bu kadar yorgun olmamızın sebebi "iyi"! ironi yaşıyoruz, "ironi için bakınız" oluyoruz, ama olsun, "ne mutlu bize" (bu, yeterli).

gece oluyor, ellerim boş bak! çıkaracak bir şey takmadım bu kez çünkü. hataları saymayı bırakmanın ardından mevsimler geçtiği gibi, öyleyse de değilse de, sırf inandırabilmek için "birilerine", "bişeyleri", bağıra bağıra söylüyorum söylemem gerekenleri.

yaz şimdi bitmesin, kış hemen gelmesin*.

Hiç yorum yok: