18 Eylül 2008 Perşembe

tek

ellerim boşluğa uzandı, o nasıl güzel bir üç boyutlu yanılgıymış, ne kadar gerçekçi, ne kadar, ne kadddarr.
uzun ama çok uzun bir dinlenceye ihtiyacım var bu kadar eğlence yetti sanıyorum.
sonunu kaçırdığım bir film gibi. aklımda kaldı. oraya takıldı. çengeli kendinden. bir amaca sahip olmamıştı bile. birkaç kez yanına gitmem yetti. arttı bile, arttı.
hani? bir varmış bir yokmuş ya, evet işte tam da ondan. bir göz açıp kapamadan biraz daha uzunca, hepsi o.
yanımızdan geçti sandı. nerdesin arkadaşım, kendini özletmeyi yine başardın. belki gerçekten dediğim gibiydi, sen çoktan olay mahaline girmiştin ha? ben sana hakaret edip, yok sayıp kovmaya çalışsam da başaramamışım. bu noktadan sonra ne yazar.. belki gönül. ha ha ha! >:/.


geçen gün. otobüse yetişmek için koşuyordum. koştum uzun uzun. sonra durdum. yukarı baktım ardından şaşkınlıkla sola. bu deniz benimki değil!!

Hiç yorum yok: