11 Kasım 2007 Pazar

bir bildiği vardı elbet. boşuna değildi bunca.. dilim varmıyor ama boşuna değildi.
içimin parçaları.. her biri ayrı ayrı kanıyor. içimden dışarı bir nehir, yukarı akıyor.
yürüyorum oraya, oraya sürükleniyorum. biri tutup durdursa..
ağzımda kan tadı, içimde bir yer, birçok yer kanıyor.. midem bulanıyor, dudaklarımda kan tadı!! unutmak istiyorum.. yalvarırım.
aldığım nefes nerde? çıkışlar tutulmuş. nereye kadar sürecek merak ediyorum. hiç öğrenmek istemiyorum. silip atabilsem koparıp atabilsem. korkusunun peşinden giden, onu yeneceğini sanan bir çocuk gibi garip bir cesaretle.
şimdi
şimdi, şu an, an.
kayboldum.
yokum.
bütün vücudum bir gözyaşı, akıp gidiyorum.

Hiç yorum yok: