hazırlık

Kelimeler sardım çevreme. Onlarla kapattım bedenimi, onlarla ulaşılmaz, görünmez, güvende kıldım kendimi. Bazı oyunları oynamak zor. Bundandır ki senelerce tek başıma nefes aldım. Karşımda mı duracak-doğru kelimeleri cümleleştirip serbest bırakacak yavaş yavaş beni, tüm oyunları etkisiz hale getirecek ?

Vücuduma yapışan her kelimenin ayrılışıyla daha hafifliyorum, her defasında daha çıplak kalıyorum ve fakat. Nerdeyse şeffaflaşmak bu, içimdekiler apaçık ortada, şimdi daha mı boş görünüyorum ,şimdi gerçekten mi görünmez oluyorum? Silinmek, hiç bu kadar huzurlu olmamıştı.

Sayende ,[(:] yeniden “yok ol”uyorum.


by-un eFeNDi