21 Temmuz 2011 Perşembe

b-day



bir izmir plajında, bulutların altında, zor alınan nefeslerin arasında "keşke şu anda dursa zaman" diyen bir adama, kastedileni anlamaksızın, hakikaten merakla "neden ki?" dediğimi hatırlıyorum. o zamanlar kendimi dünyanın en çakallarınden, en iyi insan gözlemcilerinden, en süper anlam çıkaranlarından falan sanıyordum oysa.


eski günlerin hatrının bittiği bir nokta var. biz orayı geçtik. herkesin geçmişime kattığı güzelliklere paralel kredisi olsaydı kalbimde, sabrımda ya da hoşgörümde, ne yürür ne konuşur ne yemek yer.. hiçbişey yapamaz, yaşayamazdım harcadığım onca enerjiyle BOŞU BOŞUNA.


hiç okunmayacak satırlar, hiç söylenmeyecek sözler varsa samimiyet sınırlar çiziyor kendine.

eskiden.. ne güzeldi-li cümlelerin bir kotası var, sonuncuyu geçeli çok oluyor şekerim*, bilgine.

Hiç yorum yok: