içim(iz)deki X (sen ona ne dersen de)

kimsenin uzanamayacağı bir yere gitmek istiyorum günün bir vakti. dokunmayı bırak, yüzüme baksalar, ufacık bir şefkat gösterilse dahi ağlayacak haldeyim. okuduğum kitapta, dinlediğim şarkıda, yürüdüğüm yollarda başgösteren yalnızca gitmek isteği. ne zamanı nasılı cevapsız kalıyor. üşenmekten öte korktuğumdan, bilinmezliğini tercih edişim. dilimin ucuna kadar geliyor, dudağımdan çıkmak için zaman kolluyor, tutuyorum, sıkıyorum, bastırıyorum. ezilip vazgeçiyor.
güneşin doymak bilmediğim sıcaklığı yetmiyor bazen. anlıyorum ki artık geç. bu edilgenlik ve bu iradesizlikle, donup kalıyorum, istemeksizin düşünmeyi, hareket dahi etmiyor ve ayaklarımı daha bir sıkı basmayı çare buluyorum, alışkanlıkların beni bağlamış olduğu yere.

çok başka şeyler istiyorum. hepsine hazırım, hepsinin üstesinden gelebilirim. ama inandığım gibi inandıramıyorum.
nasıl geldiysem öyle gideceğim burdan, şimdi daha iyi anlıyorum.