"vilmaa, aym hom*"

neyi bilmediğini bilmek gibi, ne yapmayacağıma karar verdim bugün.

sıcaklık arttı bir şekil, bulutlar dağıldı bir öf'e karşılık. herkes yol verdi, yol vermek derken..
soru sormak için içimi ısıtan şeyle doldurulmuş kulaklarım seçildi yine, olsun. tamam tamam problem değil, bak işte, "şöyle şöyle".
anlamadığım, zerre kıymet vermediğimi sandığımın uslu edilgenliğimi fişeklemesi oldu. olsun, problem değil.
uzun uzun yürüdüm, kısa kısa adım attım, kısa ve öfkeli, öfkeli ve hüzünlü, hüzünlü ve ağlamaklı, ağlamaklı ve kararlı.
gözlerimi kapatıp uzun.. uzuuuuuuuuuun bir nefes aldım, ve geçti.
öyle bir gülümsettin ki.
dedim ki her zaman, dedim ki hep, dedim ki sonsuza kadar.
peki*.