galata'da beklerken.

yapmaya bayıldığın şeyi iş haline getirdin. bu belki azaltmadı sevgini ve fakat rutinleştirdin işte herşeyi. bakışın değişti, amacın değişti, sandın ki.. neyse ne.
belki de hiçbir şey sanmadın, farkına bile varmadın hatta, daha da kötüsü.
kimseyi dinlemez, iplemez, kimsenin lafı geçirilmez oldun. çok yürüdün az yoruldun. arkana dönüp bakmaya korktun.
şimdi uyanmış esniyorsun. yeni doğmuş soruların var, dürttükçe avaz avaz ağlıyorlar. çok keskin bir çizgi üzerinde ayakların, griden eser yok. gri bugün nadasta.
küçük çocuk aklına rağmen gidip geldi, geldi yine, bi kez daha. sonunda suyun sakinleşmesi gibi unuttun işte sen de. sorular cevapsız kalsın, sorular sorulmasın bir daha bence.