7 Eylül 2009 Pazartesi

next

istisnalara haksızlık etmek istemem ve fakat söz konusu "bu" olduğunda, ben istisnaya inanmam, istisna bana olmamışsa*. dolayısıyla söyleneceklerin büyük oranda objektif olacağı aşikar.

yalnızca üç cümle, üç gün, üç benzer tepki yeter sanıyor. yazık, bari sen bu yanılgıya düşme. bu kadar kolay mı? ne kadar kolay sanıyorsan o kadar basitleşiyor, anlamsız ve değersize dönüyor işte. milyonlarca dakikanın akabinde dahi yüzünde o ifadeyi oluşturabiliyorsa alelade kişinin biri, senin kalkıp da 3 gün sonrasında bunu yapman bana sadece komik geliyor, gülünç olmayanından. yapamazsın, yapabilsen bile yapmamalısın. böyle olmaz. üstelik odaklanışı engeller şekilde sinyaller var. önümüzde arkamızda sağımız ve solumuzda. başımın üzerinde ayaklarımın altımda, her yerde ve her anda. istikrarsızlığın heyecanına kapılıp atılan adımlar geri çekilemezse, kural buysa, böyle mi yok etmek gerek varlığı yokluğu birliğe dönüşeni, parça parça, yavaş yavaş, acıtmadan (ki enerji kalabilsin sonrasına), sıra sıra.

hadi ordan be*.

Hiç yorum yok: