bir çember vardı, şimdi daraldı, kaçacak ve nefes alacak alan yok. boğulmak değil ama cezası. bir cezası da yok, aslına bakarsan. sadece bu yanılgılar yok mu, ah.
bütün seyahatler bilinmeyen bir tarihe ertelendi, zamanı gelince "bilinecek" ama. hepsinden önemlisi, meğerler evrimleşip keşkeye dönünce oluyor olan. koyan. bozan.
"bir çırpı"lıktan "düşünmem gerek"e terfi ediyor ya hani sonra, işte tam o noktada, aynı şey*ler birbiri içinden geçiyor ve kısa bir titreme sarıyor bedenleri. gönül ister-di ki o liste elime verilsin.
oysa "gözüm yollarda kaldı".
uyuyamadım, nefes alamadım, yiyemedim-içemedim, görmedi gözüm başka şey, başka şey sevemedim.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder