7 Ağustos 2009 Cuma

(child)

yüzdeyüz (harflerle ifade edince belki ben de inanırım diye(inanabileyim ki bitsin bu işkenceli şölen (de.))) diye birşey yok.
uzanabildiğim yer değil (ayrıca o) sınır(lar). kalkmak mümkün (ki), yürümek de. umursamamamsa “bu kadar” sevmekle ilgili, an itibariyle koordinatlarıM/Nı.
biliyorum ki’li cümleler istemiyorum, o kıymetli(!) öngörüleri de, çok bilmiş ifadeli ben biliyordumları başkalarına bağışlayacak kadar çok hem de. yarattığın şaşkınlık tüm öngörülerin ölümüMe neden olsun isterse, durma lütfen (b)öyle. böylesi çok güzel, böylesi en çok istediğim değil mi? öyleyse niye? neden hala burda, yüzümden ellerime.

Gözden kaybolduğu anda bir kısacık an dahi varolmamış hissi yaşatıyorsa da, orda.
n’olur, yanılmadığımı göster bana.

Hiç yorum yok: