ısrarla alt+w 'ya basıyorsun ve olmuyor. olması lazım gelen. olmuyor.. nasıl olmaz! gözün ekranda, öyle kendinden geçmişsin ki okuduklarınla, alt+w'ya basıyorsun ısrarla. olmuyor!
birkaç gün sonra..*
bir kış uykusundan uyanmış gibi uzun uzun esniyorsun. kolların/ sırtın/ bacakların, (nasıl da) ağrımış. yüzyıllarca sürmüş sanki, sanki hep uyuyormuşsun da ilk kez açmışsın gözlerini dünyaya, sanki yeni doğmuşsun, ağlayasın var biraz, ondan belki?
nerde kaldığını hatırlamaya çalışıyorsun, biraz zor. biraz zaman alıyor ama neyse ki uyanmak bisiklete binmek gibi :s nasıl uyanılacağını hatırladığın anda, işte tam o anda!
herşeyden biraz biraz. bu, son döneme layık olanın ta kendisi ne de olsa.
ellerin titriyor. birşeyler "yemen" gerek.
hayat "yemeden" ilerlemiyor, hayat durmuş da sen ilerliyorsan ölmüşsün dostum!*
"bu en az tecrübeli olduğum konu."
korkuyorum, çok korkuyorum, korkmak ne güzel şey (?!).
biliyorum, şımarık bir çocuk, görüyor ve bağırıyor; "ben de istiyorum".
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder