8 Haziran 2009 Pazartesi

tam sayı

gün kararıyor. gün ağarıyor. nefes alıyorum, kalbim kan pompalıyor. uzanıyor, ayağa kalkıyorum. bakıyor, gözlerimi kapatıyorum. unutuyor, özlem duyuyorum. soruyorum, sayıyorum. her an, bir sonraki için ilk, ve her defasında başka başka sayfalar açılıyor ve çizgi filme dönüşüyormuş (meğer) hayat? uçurumdan atlayışımın akabinde, zeminde "halka duman"ım tüterken, kayalığın tepesinden bana gülümsüyormuşsun tatlı tatlı misal. "peki".

enerji harcamaya gereksinim duyulmadan elde edilenlerin şerefine kaldırıyorum kadehimi. kadehimde yemin. içiyorum ve başlıyor süreç, sen de ben de rahat, merak etme, bundan böyle. "böyleyken böyle".
son otobüs kaçırılmış. meğer aşkı bulmak için, doğru zamanda doğru yerde olmak varmış.

2 yorum:

Chopartypical dedi ki...

Güzel bir yazı.

eFeNDi-Ci dedi ki...

ricalardan rica beğen.