-PMlar ne olucam değil, ne oldum insanları, hiçbirinden hoşlanmıyorum -aynen öyle evet, istisnasız, ben PMların hiç-bi-rin-den-hoş-lan-mı-yo-rum.
-son durak sesiyle uyandım, yüzümün yeni uyanmış insan ifadesiyle alt kata indim, fütursuzca esnedim, sonra inip acıdan ağlatan ayağımla gözlerim dolu yürüdüm, yürüdüm.. bana ne oluyor.
-böyle hani son aşamada ne olucak merakı ile salarsınız ya bazen birşeylerin iplerini, işte o.
-evet, ben de seni özledim, sürekli soruyorsun ya, özledim seni sen de özledin mi beni? diye diye.
-toomanın üzerinden yıllar geçti, bir kez nasıl da 2.5 saat beklemiştim o kıytırık imzasını albümüme (hala duruyo lou) ve de çantama çiziktirsin diye. pf.
ama az önce dedi ki, yine: "ya da bırak hazır açmışken kapılarını, kalbime biraz temiz hava girsin". yapma tooman bunu bana.
-küççük kadıncıklar diye bir dizi var, orda ne o kızın adı uzun kumral saçlı olan, hani mavi gözlü tipe zorla kendini yamayan, işte onun dudak yapısı birebir tıpatıp aynen ve de tıpkısından joker dudağı, ıyk.
-lou lou reed! [anlayana :D ]
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
yavri yavri,
o hatun tiyatroda vardi, saatleri ayarlama enstitusunde, sana gostertiydim de cahil cahil baktiydin, remember?
dar elbise giyiyodu filan :D.
diziyi izlemiyor idim o vakitler, diziyle alakalı bir küçük karılar esprisi vardı odur. illa bilmez gibi laflar ediceksin. hey yarabbim.
Yorum Gönder