15 Şubat 2009 Pazar

sn.

sevgili arkadaşım,

bunca zaman kendime dahi itiraf etmeyi başaramadığım bir şekilde özledim seni. kelimelerimin hiç bir değerinin kalmadığını biliyorum senin için, onları aracı olarak kullandığım hislerimin de. yine de bunca zor zamanda aklıma sen geliyorsan hala, yıllanmış cümleler çınlıyorsa kulağımda, bil ki bundandır sevgili arkadaşım demem hala, sana. ama hepsi bu, bu kadar ve buraya kadar galiba.
bu, resmi, kayıtlı, hakiki bir son nokta-suskunluğa-.

Hiç yorum yok: