10 Şubat 2009 Salı

just take me away


yine yine yeni.
ilk kez yanımdaki koltuk boştu. inanamamacılık yaptım. kavacık ve kartal da ne bekliyosun ki nurcan, herşey böyle b.ktanken bak bakalım şimdi yanına kim oturur bir decilik yaptım sonra. çok şaşırdım. çok şaşırmak nasıl oluyor biliyor musun. inanmıyorsun sanki öss de odtü mimarlık kazanmışsın mesela. hani hayalindi ya. hani sen bi zamanlar gençtin falan filan ya. yaa yaa..
sonra arka koltuktaki bağyanın benim sıramda, yanımdaki koltukta oturan hafif toplu*21545 teyzeyle taze gelişmekte olan münasebetini farkettiğim an aha, inanılır gibin değildi zatenciliğe başladım zaman kaybetmeksizin. bu gibi durumlarda zaman kaybetmem. gelmesi muhtemel "pardoğn, yanınız boşsa oturabilir miyim?" vebenzeri soruları nasıl olur da öküz izlenimi bırakmaksızın "negatif canım yağğ"msı cevaplarım diye kafa patlattım. yaklaşık 40 dk kafa patlattım. patlattığım kafamla kaldım, kimse birşey rica etmedi. uyuyor numarası yapmama gerek kalmadı, "tamam derdim, ama ilk kez yanımdaki koltuk boş, bunu biliyor muydunuz? bakın nasıl da şenim, neşeliyim ve bakın nasıl da eşyalarım kucağımda değil, bakın bacaklarımı görebiliyorum, bakın manasızca gülümsüyorum ve hatta bakın bana neredeyse ağlayacağım.." dememe de lüzum olmadı. ne mutluydu bana. ne mutlu bana. hep bana hep bana zaten. pff.

bıraktığımdan biraz fazlasını biraz azını buldum.

Hiç yorum yok: