6 Aralık 2008 Cumartesi

uninvited

uzun kule(m)de (artık nasıl da benimsedim bak) bekledim seni ben. gelmedin. şeffaf merdivenleri (mimarı italyan bile değildi oysa..) bana kaçırılmış fırsatları/yapılan hataları ve ödenen bedelleri hatırlatırken, dünyadan çok uzak hissettim kendimi. başım döndü. pilot olmama gerek yok şimdi, öyle büyük çaplı bir kandırmaca çünkü bu defaki. sonra indim üzerinde dur-mam gereken alana, insancıkların arasına. hasta hissettim çok ve yorgun ve yalancı. öyle çok rol yapmam gerek ki, belki dönüşte bir tiyatro grubuna katılmalıyım! zehir(im) aktı ve yüzüm yara aldı yeniden, hiç önemsemedim (gibi).

sakin ve yavaş yürüdüm, izlere basmamaya çalışarak. biliyordum ki hatırlamalar canımı acıtacak. içime çektim uzun uzun / dolu dolu minik evimin sakinleştirici atmosferini. hepsini "yarın"a sakladım. yarın yakın, soğuk ve aşamalı.
doldurmadan önce biraz boşal(t)malı.

Hiç yorum yok: