geçer geçer diyorlar*

ne yapsam içimde bir endişe, bir yerine sığamama, bir "gittim gidicem"cilik.. yaptığım hiçbir şeyden, yediğim (hemen hemen) hiçbir şeyden keyif alamıyorum, canım konuşmak istemiyor, canım sabah kalkmak istemiyor, dinlemek bakmak anlatmak, hiçbir şey istemiyor. biliyorum ki buraya da ait değilim artık, oraya ise hiç olamadım zaten. eskiden bir "giderim buralardan, nedir ki" avuntum vardı, şimdi onun da boş olduğunu görebiliyorum, net. keyifsizim, mutsuzum, sıkıcıyım, sıkılıyorum, zorlanıyorum ve bir o kadar zorluyorum. geçeceğini ben de biliyorum. sadece zaman kolluyorum. tamam mı.