anneseseri enılayz

emesende..

en birincil konu: gülücüks:

insanın gülüşünü harflerle yazması ne tuhaf şey.. yine de,
"güldüm.. şimdi gülüyorum.. azcık güldüm.. gülmekten altıma yaptım.. gülmedim aslında ama senin için gülüyormuş gibi yaptım" yazmak daha tuhaf, ne de olsa..
(förstli, tamamen kişisel deneyimlerden çıkarılmış analizimdir. biline.)


-ahahah diye gülüyorsa bir adam hakkaten gülümsemiştir. azcık da olsa. ama illa ki gülmüştür işte, ben onu bilirim. miktarı kesin değil.


-eheheh kişiliksiz bir gülümseme, eeheh diye gülen adamla çok konuşmam ben.. uyuz. eheheh ne lan.


-hehe.. yazan adam tebessüm bile etmemiştir.. laf olsun diye yazar. valla bak. ya da iyrenç bi sımayliyi vadır hehe diye kaydetmiştir, ondan basıyodur h e h e ye.

-muahahha.. bu gülüşe uyuzum. ne zaman biri muhahahah diye gülüyordur, bil ki onda illa birazcık ayılık vardır. trace miktar dahi olsa vardır. vardır vardıığğr! o kadar.


-puhahhah.. genelde aşağılama- dalga geçmeyle karışık oluyor. genelde diyorum. bana hep öyle oldu diyelim en azından. puhahah ol inşallah.


- a s g f h harflerinden oluşan seriyi kullanan adamlara ise dicek birşeyim yok.. heralde gülmekten geberiyor ki o an ne yazdığını o bile bilmiyor... samimi gülüşlerden biri bu kanımca, çünkü güldüğünü belirlenmiş harflerle-şekillerle yazmak ayrı, onu rastgele harflerle yazmak ayrı ne de olsa. sallıyo adam.. kasmıyo.. afsghsgahsjsg..


-nihahah.. çok bayatladı bu. bilmiyorum.. kafa geriye atılmış konumda gerçekleştirilir illa ki.. mutlaka karşılığı bir sarı yüz ifadesi vardır, bulmak lazım.. nihahah dan daha sevimli olacağı kesin..


- bir de :)))) :):):) ya da :D:D gibi durumlar var, bu da çok gülüyorum demek.. çok beğendiğim dediğini, çok komiksin, allah iyiliğini versin, çok gülüyorum ondan iki kere :D koydum demek mesela..


-(: ters gülücük. kullanma sebepleri farklı olabilir bilemiycim. ben çok gülmedim ama bir gülesim de geldi sanki, ondan ufacık gülümsedim, nezaketen ya da, ayıp olmasın deeyee.. gibilerinden koyuyorum ne alaka bilmem işte elim ters paranteze gidiyor o an. pf..



end cenırıl:

-çoğu göze düşman olan hareketli ikonları anlamlı kelimelerle kaydedenlere çok acayip gıcık oluyorum. ama diyor misal adam böyle suratını ama ama yapan bir ifade çıkıyor.. baydın dicek el sallayan ifadenin yanında dın yazıyor. çıkmasın. yazmasın. o insanlarla 3 cümle bile muhabbet edesim gelmiyor. sürekli birşeyler kıpırdıyor ekranda, kah elini dizine vurarak kah zıplayarak kah yuvarlanarak.. fark etmez.. illa ki bir noktada asabileşip pencereyi kapatıyorum, ayrıca yazıları okumak gereksiz zaman alıyor.

-bir de ben hep pencereyi kapatıyorum. bazen bu gereksiz ve gerzekçe birtakım "ne demiştin ya.." / "ne demiştim ya.." lara yol açıyor, ama aşağıda çok pencere olunca bir sıkılıyorum ben. boğuluyorum işte. hemen kapatıyorum. zaten sıcak muhabbet yapmıyorsak dakikalar sonra gelen cevap da beni ilgilendirmiyor.

-emesende offline görünenlere uyuz oluyorum. ben offline takılıyorsam problem yok tabi ki. ama listemdekiler oflayn olmasın. sinir oluyorum. herkes gözümün önünde olsun emesendeyse, öyle istiyorum. bencil oluyorum. biliyorum.

-away modundakilere naber dediğimde 2 sn sonra cevap alıyorsam çok gülüyorum.

-o an ne yaptığını birebir kişisel iletileştirenlere de gıcık oluyorum. misal duştayım, misal akşam yemeğinde pekin ördeği yiyiyorum (la serin), misal nefes alıyorum, misal parmaklarımı kütletiyorum.. misal uyuycam.. wtf arkadaşım. bize ne lan.

- "yhaa.. shey.. efet.. bishey.. "anladınız işte nolduğunu. böyle konuşanları engellemek bir daha izin vermemek isteği oluyor içimde.. süperdir ki kendileriyle ucundan muattap oldum ve yaş ilerledikçe listemde böyle konuşan tipler azalıyor, sonra bir gün bir bakıcam yok olmuşlar. ofkors küçük kardeşler hariç! onlar hep küçük kalıcak.. cınım beniiğm.

-aynı anda yüz kişiyle konuşup bana odaklanmayan, herkese laf yetiştiricem diye konuştuklarının hiçbiriyle adam akıllı 2 cümle edemeyen insanlara da gıcık oluyorum.

-normalde muhabbeti çekilmeyen insanların emesende zaman zaman sitendap gösteriye girişmelerini ve dahası, gayet de başarmalarını şaşkınlıkla izliyorum.

-emesende insanların ne dinlediğini görmek güzel şey. zira kimilerinin arşivi böyle böyle besleniyor :p listede, bir türlü indiremediğim şarkıyı dinleyen birini görmenin sevinci bir başka oluyor.

-bazı ikonları yemek istiyorum. öyle şekerler ki, hani nefret ettiğim adam gönderse muhabbetin ortasında içimde bir sempati doğuyor anlamsızca. misal:



-aynı pencerede çok kişiyle konuşmayı seviyorum. bazen heba oluyor söylenenlerin çoğu, en çok da herkes emesene geyik yapma kapasitesi tavan halde girmişse falan, yine de seviyorum.

-emesende sevdicekle konuşmak başka bir hoş oluyor.

-çok emesen kullanmışsanız normal normal elle yazarken bile (günlüğe mesela, ya da buzdolabı üstüne ev arkadaşı için bırakılmış nota, ya da çok nostaljik örnek olucak ama mektuba mesela..) sımayliy koymazsanız çatlıyorsunuz.

öle..
ofisin ölüm sessizliğinde çatır çatır klavye kullandım şimdi, çok belli oldu mu ki acaba "boş işler insanı olma"lığım :p
iş yok lan. napim.
pff