11 Eylül 2008 Perşembe

misafir

her sabah yeniden pes etmek üzereyken yüzüme karşı esen o tatlı rüzgar tutuyor beni burada. ilerleyebilirsem gidicem, yine terk edicem. biliyor ve esiyor, ramak kala adımlara.

düşündüm de herkes aynı şeyi yapıyorsa bir nedeni mi var, geçerli?
yoksa süt beyaz sürüye karışmış siyah koyun muymuşum ben aynasız otlaklarda, bir ben farkında değilim bir de sen, benimle konuşmakta sakınca görmeyen?

2 yorum:

Unknown dedi ki...

Şimdi atmosfer biraz gerilim kokuyoken iyice gazi köklemek istemem ama Albert Camus'nün Sisifos Söylentisi'nden şu alıntı geldi aklıma: Yaşama nedeni denilen şey aynı zamanda çok güzel bir ölme nedenidir de..

eFeNDi-Ci dedi ki...

anlık/dönemlik durumlar farklı gösterebiliyor olabilir durumu (ya da kelimelerim hayatımdan daha yoğun, bilemiyorum) ve fakat bütüne bakınca şüphesiz özet: "yaşamak ne güzel şey".