usanmadın mı be yavrucum..

kardeşimle birbirimizi korkutmayı çok severiz.. söz konusu eylem için zaman/mekan farketmemektedir ve fakat favori saatler 20-02 arası- taraflardan birinin eve ilk adım atış anı da bu tip eğlenceler için son derece uygundur-işlem için seçilmiş favori noktalar ise :tuvalet kapısının önü(en favori nokta, zira kimse tuvaletten kendinde çıkmaz..içerde rahatlama ve muhtemel "düşüncelere dalma" için harcanan bikaç dakikalık zaman bile yeterlidir, çıkışta korkutulacak olma ihtimali öyle herkesin aklına gelmez) , koridorun köşesi, kapı arkaları ve antredir.korkutma döngüsünü önce kimin başlattığının önemi yok, intikam geç kalmaz, soğumuş olabilir ama mutlaka bigün çıkıp gelir. aşamalar: söz konusu mekan/veya benzerlerinde pusu kurmak, gerekirse dakikalarca beklemek ve en beklenmedik anda böğüüğüüüüüüüüüüüü diye bağırmak/haykırmak yoluyla karşı tarafa uzun ya da kısa süreli (süre yetenek, sabır, öngörü, işçilik ve zeka ile doğru orantılıdır) dumur yaşatmaktır.akabinde bi ton gülünür, intikam yeminleri edilir ve yenilen taraf zaman kaybetmeden planlama olayına girişir.bu zaman zaman kısırlaşan intikam döngüsü, taraflardan birinin olaydan sıkılması, ya da kapışma sırasında günde bikaç kereden az olmamak şartıyla sık sık yaşatılan şoklar karşısında kalp atış hızının ani artırılışına tahammül edemeyerek yeter kelimesini tüketmesi yoluyla nadasa da bırakılmaktadır gerekirse, böyle de bi seçenek mümkün.anlatmak istediğim, şimdiye kadar kardeşimce gerçekleştirilmiş en sabır gerektiren, en bilgece :P ve en etkileyici, yaşadığım en uzun süreli "ağağağaaamannnnn" dedirtici intikamcıl korkutma olayı. :P

o sıralar korkutma turlarında öndeydim, uzun bir zaman kardeşim tarafından gerçekleştirilen ve her biri birbirinden başarısız sonuçlar veren dumur girişimlerine maruz kalmaktaydım.kendisi nedeninin söz konusu başarısızlıklar olması kuvvetle muhtemel deli bir hırs yapmış çünkü sonradan olay akşamı odamda 40 dk kadar pusuda beklediğini söyledi.bu 9 yaşında ortadan kaybolma numarası yapıp 1.5 saat kadar dolapta saklandığım o süper günden sonra bi oyun adına harcanan 2.max bekleme süresidir.

neyse, odaya girdiğimde herşey normaldi, doğal olarak yatakta duran yığın halindeki yorganın kabarıklığından hiç şüphelenmedim, her zamanki gibi katlanmamış, yatağın bi köşesine itilmişti. aynada kendime baktıktan sonra oturup defterlerimi karıştırdım ve bişeyler yazmaya başladım, uzun süre orda sessizce oturup bişeyler yazdığımı hatırlıyorum, hani nerdeyse huzurluydum, ta ki kardeşim böğüüüüüü şeklinde bağırıp yorganın altından üzerime fırlayarak, 10-15 sn kadar rezil ötesi bi titreme eşliğinde ağağağağğaaaaağağağaaaaaağğğğğğğğ diye bağırmama neden olana kadar.öyle bağırıp üzerime üzerime atlarken onu doğaüstü bi canlı sandığımı hatırlıyorum.bana kaç dk güldü bilmiyorum ama çok başarılıydı, elbette, kabul ediyorum. arada lafını edip güldüğümüz oluyor, bunları geçelim..ve fakat intikam? evet en acısından, küçük dozlar halinde ve fakat en acısından, ses açan cinsten (: şüphesiz..ama belki bi başka zaman :P

kihkihkih!!hahahahahhhh!!muhahahaa!!ohahahahh!! ve bilimum efektli gülüş..