do it again

dolmuşta gidiyorum
hava sıcak,
okul uzak
herşey rutine bağlanmış (bile) çoktan sanki, yok artık diyorum hani başlamadan önce yakılmadık kale kalmayacaktı?

derken urla kavşağına yaklaşıyoruz ve bugüne kadar duyduğum en güçlü umut kokusu kaplıyo dolmuşu bi anda, içime çekiyorum, en uca kadar, kuzeyden güneye, doğudan batıya..umut kokusu mu olur hiç deme, oluyor

yaşamak öyle güzel ki öyle güzel öyle güzel ki, nedenini öğrenmeye çalışmak ne haddime..

huh?
yeah...
a-ha